حکایت ناشنوایی برخی مسوولان

به گزارش صدای زرند، ‘حجت الاسلام علی علویان’، مدیر مسئول ‘هفته نامه آینده ما’، طی یادداشتی در سرمقاله این هفته نامه خطاب به علیرضا رزم حسینی، استاندار کرمان به اوضاع بسیار بد راه آهن و قطار کرمان -تهران اعتراض کرد.

متن این یادداشت که با عنوان ‘حکایت ناشنوایی برخی مسوولان’ در شماره ۵۴۱ این هفته نامه به چاپ رسیده است بدین صورت است.

جناب آقای رزم حسینی، استاندار محترم و سخت کوش

حضرتعالی بارها مطبوعات محلی و مردم کرمان را به خاطر مساله ای به نام «عدم مطالبه گری» سرزنش کرده اید. موضوعی که متاسفانه ریشه در فرهنگ این مردم دوانده و تا موعد خروج از این وضعیت به نظر فاصله زیادی داریم اما در عین حال هستند کسانی که گاه و بی گاه صدای انتقاد و اعتراض خود را به روش های مختلف  بلند کرده اند تا شاید به گوش مسوولان ذیربط برسد و مشکلی از مشکلات عدیده این خطه پهناور کاسته شود. اما اگر عدم مطالبه گری مشکل مردم است با عرض معذرت، گوش ناشنوا هم مشکل برخی مسوولان است. چرا که بارها و بارها برخی مشکلات را از طریق رسانه ها به سمع و نظر این ناشنوایان روزگار رسانده ایم اما دریغ از اندکی توجه! از جمله این مشکلات می توان به مشکل مربوط به حرکت قطار مسافری کرمان – تهران، یعنی همان قطاری که انگار از یک روستا عازم شهر می شود، اشاره کرد. قطاری فرسوده که باید روی ریل های فرسوده تر حرکت کند، آن هم در بدترین زمان.

قطاری که از تهران ساعت ۸ شب حرکت می کند و ساعت ۱۰ الی ۱۲ روز بعد به کرمان می رسد و این یعنی فاتحه آن روزت را باید بخوانی و یا اینکه ساعت ۳ عصر از کرمان حرکت می کند و ساعت ۵ صبح در ایستگاه تهران توقف می کند و این یعنی اینکه باید قریب ۳ ساعت و یا بیشتر سر گردان بمانی تا با باز شدن ادارات و شرکت ها بتوانی به کارهایت برسی. کارت هم که ساعت ۳.۵ و با تعطیلی ادارات تمام می شود باید قریب ۵ ساعت معطلی را تحمل کنی تا قطار تهران – کرمان حرکت کند.

همه این ها منوط به این است که تنها قطار تهران – کرمان خراب نشود، برای ریل مشکلی پیش نیاید، ترافیک خط روان باشد و… و الا حساب و کتابت با کرام الکاتبین است.

آقای استاندار شما خوب می دانید وقتی قطار ساعت ۱۱ صبح به کرمان می رسد نه سربازی به پادگان می رسد نه دانشجویی به کلاس و نه مردم به ادارات و این مساله واقعاً آزاردهنده است. لطفاً تدبیری بیندیشید چرا که مسوولان غیربومی راه آهن کک شان از این مساله نه گزیده و نه می گزد. حرکت یک قطار فرسوده، روی ریل فرسوده آن هم در بدترین ساعت ممکن، به نظر شما آیا با این وضعیت حمل و نقل، می توان به توسعه استان امیدوار بود؟!

انتهای پیام/