بومی‌گزینی یا تضییع حقوق دینی، قانونی و شهروندی؟!!!

امیدواریم مسئولین محترم با در نظر گرفتن این چند نکته دیگر بر طبل بومی‌گرایی نکوبند و همه شهروندان ایرانی تابع جمهوری اسلامی ایران و پیرو ولایت مطلقه فقیه از دید آنها یکسان و برابر در نظر گرفته شوند و یا اینکه حداقل قوانین دولتی مطابق با بخشنامه‌های ابلاغی دولت محترم را رعایت فرمایند.

متاسفانه پس از گذشت ۳۷  سال از عمر پر خیر و برکت انقلاب اسلامی همچنان شاهد بی‌قانونی‌ها و اعمال سلیقه در استخدام و گزینش افراد در شهرمان هستیم.

 

BomiGozini_SZs656652sصدای زرند؛ مریم فرهمند: مجدداً شاهد بودیم که در آزمون یکی از کارخانجات زرند برای برخی داوطلبان به جرم اینکه بومی نیستند کارت ورود به جلسه صادر نشد حال اینکه برخی از این افراد، پدران و چه بسا پدربزرگ‌هایشان کارمند و بازنشسته شرکت‌هایی مثل ذغالسنگ کرمان بوده‌اند! یا اینکه خودشان سال‌ها در زرند تحصیل کرده‌اند و فقط محل تولد آن‌ها شهری غیر از زرند است! یا اینکه طبق قانون و شرع اسلام در زرند ازدواج کرده اند! و…

 

با توجه به اینکه ما همه مسلمان و ایرانی هستیم و زیر پرچم پر اقتدار جمهوری اسلامی در حال زندگی هستیم خواستیم چند نکته ای را در باب بومی‌گرایی به مسئولین محترم شهر یادآوری کنیم:

 

مغایرت بومی‌گزینی با آموزه‌های اسلامی و قرآنی

 

در آیه ۵۹ سوره نساء داریم: «یا ایها الذین آمنوا اطیعوالله و اطیعوالرسول و اولی المر منکم»: ای کسانی که ایمان آورده اید از خدا و رسول او و اولوالامر خویش فرمان برید.

 

حال در ماجرای سلمان فارسی شاید شنیده باشید که پیامبر در پاسخ به اندیشه‌های دوران جاهلیت اعراب که سلمان را فارس می خواندند فرمودند: «السلمان منا اهل البیت». و نگویید سلمان فارسی و بگویید سلمان محمدی.

 

پس در این روایت به صراحت می‌توان فهمید که به تبعیت از پیامبر که امر قرآن است:

 

بومی بودن ربطی به محل تولد ندارد بلکه به آن سرزمینی است که در آن زندگی می‌کنید.

 

مغایرت بومی‌گزینی با قانون اساسی کشور و حقوق قانونی افراد

 

– اصل ۲۸ قانون اساسی در مورد انتخاب شغل متناسب با خواسته افراد است که انتخاب شغل را حق طبیعی افراد دانسته و اجازه داده هر کس با توجه به خلاقیت، توان، تخصص و استعداد خودش، شغلی را که متناسب با ارزش‌های جامعه است، انتخاب کند، البته در صورتی که مغایر ارزش‌های اسلامی نباشد.

– برای انتخاب محل شغل هم به افراد و شهروندان آزادی داده شده است. در بسیاری از قوانین کشورهای دنیا نیز این اصل مورد تاکید قرار گرفته است

– حق انتخاب سکونتگاه و شغل نیز در قانون اساسی جمهوری اسلامی مورد تاکید قرار گرفته است،

 

بنابراین از لحاظ قانونی ما مجوزی برای اعمال بومی‌گزینی نداریم. البته معیارهایی برای کسب تخصص و شغل (مثل سن و جنسیت) در قانون مورد اشاره قرار گرفته است، اما بحثی به عنوان جغرافیای محدود فرد یا قوم‌گرایی یا این گونه گزینش‌های خاص در قوانین‌مان نمی‌بینیم.

 

مغایرت قوانینی که در شهرمان اجرا می‌شود با بخشنامه ها و قوانین دولتی

 

ماده یک دستورالعمل نحوه برگزاری امتحان عمومی و تخصصی برای استخدام افراد در دستگاه‌های اجرایی (بخشنامه شماره ۹۷۵۷/۹۳/۲۰۰ مورخ ۱۹/۷/۱۳۹۳ معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رییس‌جمهور)

 

–  داوطلب بومی: افرادی که حداقل دارای یکی از ویژگی‌های زیر باشند، داوطلب بومی تلقی می‌گردند:

الف- شهرستان یا استان محل تولد داوطلب یا همسر وی با شهرستان یا استان محل مورد تقاضا برای استخدام یکی باشد.

ب- همسر و فرزندان کارمندان رسمی و پیمانی دولت و یا نیروهای مسلح (اعم از شاغل و یا بازنشسته) که شهرستان یا استان محل خدمت فعلی یا بازنشستگی آنان با شهرستان یا استان محل مورد تقاضا برای استخدام آنان یکی باشد

ج- داوطلب حداقل چهار (۴) سال از سنوات تحصیلی (ابتدایی، راهنمایی، دبیرستان و یا دانشگاه) را به صورت متوالی یا متناوب در شهرستان و یا استان محل مورد تقاضا برای استخدام طی کرده باشد.

د- داوطلب یا پدر، مادر و یا همسر وی، حداقل چهار (۴) سال سابقه پرداخت حق بیمه در شهرستان و یا استان محل مورد تقاضا برای استخدام را داشته باشند (پرداخت حق بیمه به مدت تعیین‌شده صرفاً توسط یکی از موارد مذکور قابل احتساب است)

تبصره- مبنای استان و شهرستان برای تعیین بومی بودن، تقسیمات کشوری در زمان ثبت‌نام می‌باشد.

 

نکته آخر: امیدواریم مسئولین محترم با در نظر گرفتن این چند نکته دیگر بر طبل بومی‌گرایی نکوبند و همه شهروندان ایرانی تابع جمهوری اسلامی ایران و پیرو ولایت مطلقه فقیه از دید آنها یکسان و برابر در نظر گرفته شوند و یا اینکه حداقل قوانین دولتی مطابق با بخشنامه‌های ابلاغی دولت محترم را رعایت فرمایند.

 

انتهی پیام/