سروده (عشق) – به روایت مهدی سهرابی زرندی

صدای زرند – گروه فرهنگ: شعر “عشق” به روایت و سروده سهرابی زرندی، نویسنده و تاریخ نگار زرندی که توسط جناب آقای ایزدی ویرایش و تصحیح شده است. متن این سروده در ادامه آورده شده است:

عشق یعنی بوسه بر دست پدر

دست او همواره در دست پسر

عشق یعنی عشق ناب مادرم

مهر او همراه و یار و یاورم

عشق یعنی، عاشق کار و تلاش

دست رنج پاک و امرار معاش

عشق یعنی، مهربانی و ادب

((بی ادب محروم ماند از لطف رب))۱

عشق یعنی لحظه‌ها را شاد کن

نازگل‌ها، بچه‌ها را یاد کن

عشق یعنی همنوایی، همرهی

همزبانی توامان با همدلی

عشق یعنی بردباری و امید

با صبوری بخت می‌گردد پدید

عشق یعنی بنده‌ای آزاد کن

تو گذشت و عفو را بنیاد کن

عشق یعنی، بذل و بخشش بی‌ریا

مستحق اطعام دادن، در خفا

عشق یعنی معامله، شاهد: خدا

خیر از آن شاهد برآید بی‌صدا

عشق یعنی یادکردن از یتیم

یاری و امداد کردن با یتیم

عشق یعنی زندگی را ساختن

با امید به زندگی پرداختن

عشق یعنی، مهربانی از دو سر

یک سر آن، می شود یک درد سر۲

عشق یعنی، با خدا تنها شدن

در وجودت، نور حق پیدا شدن

عشق یعنی راستی، انسانیت

بهره‌مندی از مرام و معرفت

عشق یعنی، دوست دارم من تو را

کلبه‌ام از یُمن تو، دولت سرا

عشق یعنی، با حضور عقل و دین

رستگاری و سعادت را ببین

عشق یعنی حسن خُلق با جمله خَلق

حرف ناپخته نیاری تو به حلق

این چنین مرد مودب، گوهر است

بهر تحریر خط عشق، جوهر است

عشق یعنی گویمت من یک سلام

روی خندان تو چون ماهِ تمام

عشق یعنی با همه خلق جهان

دست یاری می‌دهی در هر زمان

عشق یعنی، یک سلام از راه دور

می‌فرستم هم زمان، با پیک نور

عشق یعنی، عهد و پیمانت وفاست

اعتبار و ساز و کارت هم طلاست

عشق یعنی چند روز زندگی

مهربانی و وفاق و همدلی

عشق یعنی جان به جانان می‌رسد

عاقبت هر عمر، پایان می.رسد

۱- از خدا جوییم توفیق ادب / بی ادب محروم ماند از لطف رب (مولانا)

۲- چه خوش بی مهربانی هر دوسر بی / که یک سر مهربانی، دردسر بی (باباطاهر)