سازمان هواشناسی به جای توجیه،‌ عذرخواهی کند

صدای زرند: شهر تهران عصر روز دوشنبه با توفان شدید و بزرگی روبه رو شد. این توفان علاوه بر آسیب های مادی فراوان، ۵ کشته و ۴۴ نفر زخمی بر جای گذاشت.

در این باره نکات زیر قابل تأمل است:

اول – چرا هواشناسی بروز این توفان را پیش بینی و اعلام نکرده بود که عصر روز دوشنبه تهران و برخی شهرهای دیگر با توفان بزرگ و شدید روبه رو خواهند بود؟

براساس اعلام مقامات هواشناسی، این سازمان در اطلاعیه ای گفته بود تهران با “وزش باد شدید”  روبه رو خواهد شد. چنین اطلاعیه ای نیز به اندازه ای معمولی و عادی بود که توجه و حساسیت هیچ کس را به خود جلب نکرد.

اگر سازمان هواشناسی، توفان سیاه تهران را پیش بینی می کرد قطعاً نیروهای امدادی در بخش های آتش نشانی، اورژانس، شهرداری، آب و برق و … می توانستند قبل از بروز توفان، در وضعیت آماده باش قرار بگیرند. صداوسیما و رسانه ها می توانستند به مردم هشدار بدهند و توصیه های ایمنی لازم را به آنها بدهند. مردم در خانه ها و مکان های امن قرار می گرفتند و … .
توفان اما مردم و مسوولان را غافلگیر کرد؛ ۵ نفر را کشت، ۴۴ نفر را زخمی کرد چون هواشناسی به وظیفه خود عمل نکرده بود و جالب اینجاست که به جای عذرخواهی و قول دادن به این که در آینده بهتر کار خواهند کرد، دست پیش را گرفته اند و می گویند: ما که گفته بودیم باد شدید می آید.
این در حالی است که خبر از باد شدید دادن،‌ در بسیاری از روزهای سال داده می شود ولی توفان مرگباری با سرعت ۱۲۰ کیلومتری با آن فرق می کند.

نکته اینکه با انتقادات از سازمان هواشناسی، این سازمان بعد از مرگ ۵ نفر به خود آمده و توفان بعدی تهران را با ذکر ساعت و دقیقه و سرعت آن پیش بینی می کند. آیا نمی شد این کار را در روز قبل نیز انجام می داد؟چرا سازمان هواشناسی روز دوشنبه دست به چنین اقدامی هشدار گونه نزد؟

دوم – توفانی که وارد تهران شد از شهرها ومناطق غربی تهران حرکت خود را از آغاز کرد و سپس وارد تهران  شد. چرا در این مدت خبرنگاران صداوسیما که در همه استان ها حاضر هستند، اقدام به پوشش این خبر نکرد.
چرا با ورود توفان به تهران، صداوسیما برنامه های خود را تغییر نداد. چرا شبکه های صداوسیما، به سرعت درباره توفان اطلاع رسانی نکردند؟
شاید اگر هواشناسی هشدار واقعی می داد و صداوسیما اطلاع رسانی گسترده، فوق العاده و جدی داشت شاید تعداد کشته ها و زخمی های تهران کمتر می شد.

سوم – گذشت آنچه گذشت ولی آیا این توفان که فقط چند دقیقه بیشتر به طول نینجامید و این همه خسارت به بار آورد، باعث خواهد شد که مردم و مسوولان به خود آیند و کاری کنند که در توفان های بعدی ،‌ جان انسان ها از دست نرود؟
مردم را از آن جهت در این بند ذکر کردیم که هر کسی باید به نوبه خود،‌ مسائل ایمنی را رعایت کند و مثلاً‌ اشیائی که امکان پرت شدن شان هست را از پشت بام و بالکن ها و جلوی پنجره ها جمع کنند. یا مغازه دارها ،‌تابلوهای مغازه هایشان را بررسی و محکم کنند و نظایر این ها.
از مسوولان نیز انتظار می رود به جای فرافکنی ، با بررسی نقاط ضعفی که در این ماجرا دیده اند،‌ به رفع مشکلات بپردازند(مانند بررسی دوره ای استحکام درخت ها، ارتقای استاندارد تابلوهای شهری و بیلبوردها،پیش بینی خطر و اعلام سریع ، مکرر و همگانی و …) زیرا چه بخواهیم و چه نخواهیم، حادثه باز هم خواهد آمد،‌هم در تهران و هم در سایر نقاط ایران