«مطالبه‌گری» کیمیای گم شدۀ شهروند زرندی

صدای زرند – حسن ضیاءالدینی؛ بی‌شک برای خیلی از مردم زرند این پرسش مطرح است که چرا با وجود کارخانجات بزرگ در زرند و اشتغال مستقیم بیش از ۵۰۰۰ نفر در این کارخانجات، هنوز گچ تخته سیاه آبادانی این شهر بعد از چندین سال با همان حرف الفِ الفبای توسعه جیک و پیک دارد!؟

زرند اکنون شهری صنعتی است، اما از لحاظ توسعه و آبادانی، این شهر با شهرهای مجاورش هم قابل قیاس نیست، تا چه رسد به شهرهای صنعتی در دیگر مناطق کشور. یکی از نشانه‌هایش را می‌توان در نبود مرکز تفرجی استاندارد و بِروز برای تفریح و گذراندن تعطیلات آخر هفته دید.

در زمان حال که یکی از نسخه‌های آپدیت شده‌ی مکان‌های تفریحی پارک آبی است، زرند تنها با داشتن یک استخر معمولی سرپوشیده نتوانسته است با همت مدیرانش حداقل همین نوع استخر ساده را تکثیر کند تا به تبع آن در بحث کمیت و کیفیت و بهای بلیط به نفع شهروندان قدمی برداشته شود. جالب اینکه مشتاقان بازی‌های آبی در زرند مجبورند ۷۵ کیلومتر بپیماید تا ساعاتی خوش در “پارک آبی رفسنجان” بگذرانند (لازم به توضیح است که مجموعه پارک آبی رفسنجان با همت یک موسسه خیریه ساخته شده است).

پر بیراه نیست اگر ادعا کنیم زرند آنقدر در گراف آبادانی، در طول و عرض منفی، نَرسان داشته است که شهروند زرندی از رایحه خوش خدمت و رفاه، تنها دلخوش به آسفالت شدن کوچه یا محله‌‌اش است.

متاسفانه بسیاری از مخاطبین این قلم وقتی بحث عدم پیشرفت، لَنگ زدن آبادانی و کم رنگ شدن رفاه به میان می‌آید، انگشت اتهام را به سمت مسئولان می‌گیرند و عده‌ای هم با زدن عینک سیاسی و حِزبی فریاد وامصیبتا سر می‌دهند که دارید مسئولان را تخریب می‌کنید.

نظر مردم خطا نیست ولی همه حقیقت هم نیست؛ مسئولان اختیارات محدودی دارند و بسیاری از آن‌ها با تمام پتانسیل برای آبادانی این شهر تلاش کرده‌اند، اما تمام بضاعت مدیریت آن‌ها در همین حد است و پسندیده است یک خسته نباشید بزرگ به آن‌ها بگوییم.

اگر چند آیتم برای پیشرفت و آبادانی زرند در نظر بگیریم، یکی از این شاخص‌ها «عدم مطالبه‌گری شهروندان» است. واقعیت انکار ناپذیر عقب‌افتادگی زرند در نگاه اول در «مطالبه‌گر نبودن مردمانش»، و در مراحل بعد «سیاست‌زدگی خواص» و «عدم لابی‌گری مسئولین» رصد می‌شود.

در سال گذشته به علت هجوم ریزگردها، درجه غلظت آلایندگی به عدد بی‌سابقه‌ی ۵۰۰ رسید، ولی مدارس تعطیل نشد و فرماندار وقت در گفتگویی با صدای زرند گفت: «برای اعلام تعطیلی، یک شاخص وجود دارد که این موضوع هنوز در مورد شهرستان زرند رخ نداده است». چند نفر از شهروندان زرند خواستند فرماندار منتخب مجمع پویندگان این شاخص‌ها را در رسانه‌ها رونمایی کند و از مسئولین درمان سئوال کردند، آیا ریه کودکان کم سن و سال دبستان تحمل این حجم از آلایندگی را دارد؟

بعد از اعتراضات کارگران فولاد زرند ایرانیان در سال گذشته – به علت جذب نیرو غیربومی – جلوی ساختمان فرمانداری و کارخانه، که متاسفانه با حاشیه‌هایی همراه شد، چند نفر از شهروندان زرند از فرماندار اصلاح‌طلب دولت تدبیر و امید خواستند در مورد استخدام پرسنل واحد‌های صنعتی که از منابع این شهرستان بخصوص مایه‌ی حیاتش تغذیه می‌کنند و آلایندگی‌شان میهمان ناخوانده‌ی این منطقه است، شفاف سازی کند!

جالب اینکه با تغییر فرماندار، تازه بنظر می‌رسد مدیریت شهرستان اطلاعات کافی در مورد استخدام‌ پرسنل در این کارخانجات نداشته است؛ چرا که “علی‌صادق زاده” فرماندار کنونی زرند در جلسه مشترک با مسئولان زیسکو چنین بیان کرد: «باید نحوه‌ی جذب نیرو در مجموعه‌ی فولاد زرند ایرانیان شفاف‌سازی بشود و شورای تامین در جریان روند عملیاتی شدن آن قرار بگیرد»! (۱۸تیرماه ۹۸)

مثال‌های بالا نمونه بارزی است که از عدم مطالبه‌گری شهروندان زرند حکایت دارد، پس وقتی منِ نوعی از مسئولان در نحوه مدیریت شهر مطالبه نکنم و خواهان روشن‌گری نباشم، به فلان شخصیت هم نمی‌توان خرده گرفت چرا در فلان قضیه کوتاهی کرده‌ و یا در مورد حق و حقوق شهروندان زرندی پارادوکسیکال عمل کرده است!

انتهای پیام/