طنز ماستی، زرندی اخراج شده و…

این یادداشت به هیچ وجه یک مطلب تخصصی در زمینه سرطان نمی‌باشد و تنها مطلبی است که از سر وظیفه روزنامه‌نگاری برای هشدار در توجه به سلامتی و سالم زندگی کردن در شرایط خاص و موجود به رشته تحریر درآمده است.

صدای زرند؛ حسن‌ضیاءالدینی:

۱- توماس استوکمان پزشک بود. پزشکی در شهری نه چندان ثروتمند. شهری که چشمه‌های آب معدنی زیادی داشت. انجمن شهر و شهرداری روی چشمه‌های آب معدنی سرمایه گذاری کردند تا این که گردشگری شهر بی‌رمق، رونق گرفت و مردم دسته دسته از گوشه و کنار برای آب تنی در چشمه‌ها به این شهر می‌آمدند.

مدتی گذشت و وضع مردم خیلی بهتر شد. شهر رنگ تازه‌ای گرفت و زمین‌ها ارزش پیدا کرد. همه خوشحال و خرسند بودند تا این که دکتر استوکمان کشفی کرد. او متوجه شد آب‌تنی در چشمه‌های آب گرم شهر، سلامتی مردم و توریست‌ها را به خطر می‌اندازد و احتمال دارد آن‌ها برای همیشه عقیم شوند. او که مأمور کنترل بهداشت حمام‌های عمومی شهر بود به دیدار برادرش پیتر استوکمان، شهردار همین شهر رفت. موضوع را به شهردار اطلاع داد اما او از توماس خواست هیچ جا این موضوع را مطرح نکند. توماس اما بی توجه به این توصیه و بر حسب وظیفه‌ای که در خود احساس می‌کرد، نتیجه تحقیقات خود را به انجمن شهر اطلاع داد.

اعضای انجمن شهر هم از او خواستند این موضوع را مسکوت نگه دارد. روزنامه شهر هم حاضر نشد صحبت‌هایش را منتشر کند. فشارها به او زیاد شد و مردم هم در کوچه و خیابان به شماتت او پرداختند و در نهایت، او را دشمن مردم خطاب کردند. آن‌قدر در کوچه و خیابان به او سنگ زدند و دشمن مردم خطابش کردند تا این که خانه نشین شد.*

۲- حکایت بعضی مطالب در برخی نشریات زرند بی شباهت به داستان توماس استوکمان که برگرفته از نمایشنامه دشمن مردم نوشته هنریک ایبسن است نیست.

ما چشمه‌های آب گرم زیان بار زیادی  در زرند داریم که به خاطر منافعی که حول آن‌ها شکل گرفته، بر احتمال زیان وحشتناکی که در آینده ممکن است گریبانمان را بگیرد، چشم بسته‌ایم. چشمه‌هایی به مراتب زیان ‌بارتر از چشمه‌های آب معدنی آن شهر. مراکز صنعتی آلوده کننده شهر از همین چشمه‌ها است که هم مالکان و شاید هم شهروندان، روی حفظ وضع موجود آن توافق کرده‌اند. برخی نشریات زرند هم که قرار بود نقش استوکمان را در این میان بازی کنند، از این که دشمن مردم خوانده شوند، بعد از یک دوره پرداختن به این موضوع وقتی دید صدایش به جایی نمی‌رسد پا پیش نگذاشتند و شهر در نهایت…

۳- اگر یک سرچ کوتاه در اینترنت داشته باشید بدون رجوع کردن به ورژن‌های علمی، می‌خوانید: تولیدکک متالوژی از آنجا که با آلودگی بالا مثل «بنزن‌» همراه است که صدمات جبران‌ناپذیری به همراه دارد. عوارض تماس مزمن با بنزن، کاهش خون سازی بدن، ناتوانی در سیستم ایمنی بدن و همچنین سرطان خون، لوسمی، اختلال در سیستم تنفسی، تأخیر در استخوان‌بندی جنین انسان، صدمه به سیستم تولید مثل انسان، ناباروری، تولید تومورهای غدد لنفاوی و صدمه به کبد از مشکلات آن خواهد بود. انجمن تحقیقات سرطان آمریکا اعلام کرده است دوره پنهانی سرطان به طور معمول ۵ تا ۱۵ سال بعد از اولین تماس روی می‌دهد.

۴- اول تا ۷بهمن پویش ملی مبارزه با سرطان است. هفته‌ای که از طرف نهادهای بین‌المللی برای پیشگیری و درمان سرطان نام گرفته است. یکی از راهکارهای پیشگیری از سرطان در محیط‌های آلوده و سرطان‌زا مثل کارخانجات مصرف ماست و میوه همراه با غذای روزانه است.

احتمال بروز برخی از سرطان‌ها در افرادی که روزانه میوه و سبزی مصرف می‌کنند کمتر است. برای پیشگیری از سرطان و سایر بیماری‌های مزمن روزانه حداقل ۵ واحد از میوه‌ها و سبزی‌های متنوع برای بدن لازم است. مصرف ماست از عفونت‌های میکروب هلیکوباک‌تر جلوگیری می‌کند. این میکروب اخیرا عامل اصلی “۶۰درصد” از سرطان‌ها در جهان شناخته شده است. اسید لاکتیک موجود در ماست این میکروب را از بین برده و از رشد آن در شکم جلوگیری می‌کند.

اما…

طنز مطلب اینجاست که در یکی از کارخانجات زرند پیمانکار غذا که اتفاقاً از نیروهای بومی و زرندی بود و همیشه همراه غذایش میوه و ماست بود را از کارخانه به بهانه کیفیت پایین نهار کنار گذاشتند و یک پیمان کار غیربومی را به جای او آورده‌اند که ماست و میوه را تنها در چند روز از هفته می‌دهد و کیفیت پایین غذایش آبستن اعتراضات زیادی شده و صد البته قیمت غذایش ۱۰۰۰تومان از پیمان کار زرندی بیشتر است!!

*توضیح: مطلب فوق تلخیصی از یادداشت محسن جلال‌پور است. وی  در کانال تلگرامیش می‌نویسد نخستین بار این داستان عبرت‌آموز را در صفحه اینستاگرام یکی از دوستانم خواندم. خواستم به خاطر قرض گرفتن این متن، از او هم نامی ببرم اما ترجیح دادم بدون نام بردن از او منتشرکنم

انتهای پیام/