صدای زرند اعلام می‌کند:

زرندی‌ها منتظر یک زلزله شدید باشند / احتمال وقوع زلزله‌ای با بزرگی بیش از ۷ ریشتر در زرند وجود دارد

دکتر عکاشه بعد از زلزله ۴ اسفند سال ۱۳۸۳ در گفتگو با خبرنگار اجتماعی ایران ضمن بیان اینکه «زلزله زرند قابل پیش بینی بوده است» گفته بود: «منطقه زلزله‌خیز زرند کرمان متعلق به گسل منطقه شرق ایران مرکزی یا غرب کویر لوت، همواره شاهد زلزله‌های پرقدرت، سهمگین و ویرانگر بوده است. حال آنکه همواره تأکید کرده‌ایم که این منطقه استعداد وقوع زلزله با بزرگی ۷ ریشتر را نیز دارد. چرا که زلزله ۸۰ سال قبل رفسنجان نیز این منطقه را با خاک یکسان کرده بود.

هرچند گفتن این حرف شاید بیشتر شبیه به یک پیش‌گویی باشد اما به این حرفم شک ندارم و با تمام اطمینان به مردم زرند می‌گویم که زلزله‌ای شدید در زرند اتفاق خواهد افتاد.

 

zelzele_sz5sd5f01

 

صدای زرند؛ جواد زمانی بابگهری: شاید زدن این حرف‌ها شما را کمی بترساند. اما این یک حقیقت است و باید گفته شود تا مبادا این آرامش چند روزه‌ی بعد از «روزهای زلزله‌ای» زرند شما را به خوابی راحت فرو بِرد و فکر کنید که دیگر همه چیز تمام شده است. بلکه نه! باید آماده یک زلزله شدید باشیم.

 

اینکه یک زرندی از این پس با همین سطح آگاهی از مقابله با زلزله و با خیالی آسوده در زیر سقف یک خانه غیرایمن و غیرمقاوم بخوابد و فکر کند که همه چیز تمام شده است و دیگر خبری از زلزله نیست فکری بس عبث است!

 

من نمی‌خواهم با کلمات بازی کنم و یا فکر کنید دارم از یک واقعیت تلخ پرده برمی‌داریم و می‌خواهم یک تنش در جامعه زرند به راه بیاندازم. نه! من می‌خواهم امروز خودم و شما مردم عزیز زرند و از همه مهمتر مسئولین محترم «شهرم» را کمی از این خواب راحتی که احتمالاً در این چند روز بعد از «روزهای زلزله‌ای» زرند رفته‌ایم، بیدار کنم؛ و اگر از این پس ما اهل رسانه از این متن‌ها ننویسیم مطمئناً این خواب هر لحظه سنگین‌تر و سنگین‌تر خواهد شد و وقتی زلزله‌ای که حرفش را می‌زنم رسید، دیگر خیلی دیر شده است که بخواهیم حرفی بزنیم و شاید حتی حرفی برای گفتن نداشته باشیم!

 

روند زلزله‌های اخیر زرند به سادگی این موضوع را برای هر فرد آگاهی روشن می‌کند که این زلزله‌هایی که ما در چند روز اخیر داشته‌ایم آخرین زلزله‌های این شهر نخواهند بود. ما باید برای یک زلزله‌ای که بسیار شدیدتر از این لرزه‌های چند روز اخیر می‌باشد آماده باشیم و باید لرزه‌هایی که چند هفته‌ اخیر در زرند رخ داد را بنا به گفته یکی از نویسندگان صدای زرند تنها یک آژیر خطر می‌دانستیم برای برپایی یک مانور طبیعی زلزله. آژیری که می‌خواست ما را هوشیار کند تا بدانیم که زلزله‌ای بزرگ در راه است! آیا ما آماده هستیم؟؟

 

شاید از این پس زلزله را باید یک حادثه «مترقبه» و نه «غیرمترقبه» برای زرند قلمداد کرد و باید هر روز در انتظار حضورش در این شهر باشیم و حتی همین اکنونی که در حال خواندن این یادداشت هستید باید آمادگی کامل برای مقابله با یک لرزه شدید را داشته باشیم.

 

شاید بتوان بخشی از بهترین حرف‌هایی که در «روزهای زلزله‌ای» زرند از سوی مسئولین و کارشناسان در مورد زلزله‌های زرند زده شده است را به صورت زیر خلاصه کرد:

 

جایی که «دکتر حسین امیری» نماینده مردم زرند و کوهبنان به صدای زرند گفته بود: «آنچه که مهم است این است که هم مردم و هم مسئولین باید بپذیرند که ما روی یک گسل شناسنامه‌دار زندگی می‌کنیم که از سال ۵۶ به بعد تقریباً هر ۹ سال یک زلزله‌ی بالای ۵ ریشتر و تقریباً هر ۴.۵ سال یک زلزله بین ۴ الی ۵ ریشتر را باعث شده است. معنی این حرف این است که مردم همانطور که خود را به سرما و گرما عادت داده‌اند باید بتوانند با زلزله نیز کنار آمده و باید این واقعیت را بپذیرند که می‌بایست با زلزله زندگی کنند و اگر ما این موضوع را بپذیریم قطعاً مراقبت‌های لازم در تصمیم‌گیری‌ها و مدیریت‌های خود را مدنظر قرار خواهیم داد. هر چند که هنوز هیچ کس در دنیا نتوانسته است به صورت علمی محدوده و زمان زلزله را پیش‌بینی کند اما در بحث آمادگی ما باید این را درنظر بگیریم که هر لحظه ممکن است زلزله‌ای حادث شود و باید آمادگی لازم برای مقابله با آن را داشته باشیم.»

 

یا در جایی دیگر «بهرام عکاشه» پدر زلزله‌شناسی ایران به سلامت آنلاین گفته بود: «احتمال وقوع زلزله‌های بزرگتر در زرند را هنوز علم نمی‌تواند پیش‌بینی کند، ولی مردم باید در این زمینه احتیاط کنند و همیشه در مناطق زلزله‌خیز برای وقوع یک زلزله آماده باشند. وقوع زلزله‌های کوچک و پس‌لرزه به معنای این است که در منطقه انرژی زیادی وجود دارد و انرژی زمین درحال تخلیه است. باید ساختار خانه‌هایی که در مناطق زلزله‌خیز قرار دارد، اصولی و منطبق با شرایط زلزله ساخته شود و افرادی که در منطقه زلزله‌خیز زندگی می‌کنند باید همواره در حالت آمادگی برای زلزله و حالت اضطراری بسر ببرند، زیرا نوع زندگی آن‌ها با مناطقی که زلزله‌خیز نیست فرق می‌کند.»

 

دکتر سید «جلیل‌الدین فاطمی» نیز در پی وقوع زلزله‌های پیاپی در «روزهای زلزله‌ای» زرند در گفتگو با ایسنا وقوع زلزله در مناطق زلزله‌خیر را حتمی دانسته بود و گفته بود: «این منطقه زلزله‌خیز می‌باشد و هر لحظه امکان وقوع زلزله وجود دارد، اما در حال حاضر علم توان پیش‌بینی وقوع زلزله را ندارد اما در مناطق پرخطر مردم باید اتاق امن بسازند، اگر مقاوم‌سازی انجام گیرد از وقوع زلزله هیچ ترس و نگرانی نباید داشته باشیم.»

 

شاید بتوان با بررسی گفته‌های همین افراد و بررسی آمار زلزله در شهرستان زلزله‌خیزی مانند زرند در دهه‌های اخیر به راحتی به یک نتیجه و احتمال معقول علمی رسید و آن اینکه «زلزله‌ای شدید در انتظار زرند است». این یک پیش‌گویی نیست و به نحوی می‌توان آن را یک پیش‌بینی علمی دانست.

 

منطقه‌ای که در ۱۰۰ سال اخیر ۵ زلزله‌ی مخرب و بالای ۶ ریشتر داشته است یک منطقه عادی نیست و آن را به راحتی می‌توان یک منطقه حادثه‌خیر و زلزله‌خیز دانست که هر ۲۰ سال یک زلزله‌ی مخرب در آن رخ می‌دهد. اینکه ما بخواهیم با ممانعت از اطلاع‌رسانی و عدم اطلاع مردم از وقوع زلزله‌ای شدید، تنها فکر کنیم که آرامش باید برای مردم حفظ شود چندان کار معقولی به نظر نمی‌رسد.

 

این باعث تاسف است که با وجود توصیه‌های دانشمندی چون «دکتر بهرام عکاشه» پدر علم زلزله‌شناسی در مورد احتمال وقوع زلزله سال ۱۳۸۳ در زرند، ما بعد از گذشت ۲۷ سال از زلزله آذر ماه سال ۱۳۵۶ که بیش از ۶۵۰ نفر کشته به همراه داشت، باز مجدد در چهارم اسفند سال ۱۳۸۳ بیش از ۶۵۰ نفر کشته را در زلزله‌ای در همین منطقه زرند داشته‌ایم.

 

دکتر عکاشه بعد از زلزله ۴ اسفند سال ۱۳۸۳ در گفتگو با خبرنگار اجتماعی ایران ضمن بیان اینکه «زلزله زرند قابل پیش بینی بوده است» گفته بود: «منطقه زلزله‌خیز زرند کرمان متعلق به گسل منطقه شرق ایران مرکزی یا غرب کویر لوت، همواره شاهد زلزله‌های پرقدرت، سهمگین و ویرانگر بوده است. وی با اشاره به سوابق زلزله‌های به وقوع پیوسته در این منطقه اظهار داشت: در سال ۱۹۱۱ میلادی (حدود ۹۰ سال قبل – از سال ۱۳۸۳) زلزله‌ای به بزرگی ۷.۶ ریشتر و در سال ۱۹۲۷ زلزله‌ای با بزرگی ۶.۱ ریشتر و در سال ۱۹۳۳ نیز زلزله‌ای با بزرگی ۶.۲ ریشتر در این منطقه به وقوع پیوسته است. آخرین زلزله نیز حدود ۲۷ سال قبل (از سال ۱۳۸۳) یعنی آذرماه سال ۱۳۵۶ با قدرتی به بزرگی ۶ درجه در مقیاس ریشتر و در ساعت سه و نیم شب رخ داد که جمعاٌ بیش از ۵۰۰ نفر کشته در بر داشته است. عکاشه در ادامه خاطرنشان ساخته است: در آذر ۱۳۵۶ زرند سه بار به منطقه زرند رفته است و درباره احتمال وقوع زلزله‌های بعدی در این منطقه هشدارهای جدی را مطرح ساخته است و از مسئولان خواسته است برای حفظ جان هزاران هموطن و پیشگیری از خسارت‌های جبران‌ناپذیر مادی و معنوی چاره‌ای اساسی برای مقاوم‌سازی اماکن و ساختمان‌های این منطقه و سایر مناطق کشور اتخاذ نمایند. اما متاسفانه هیچ‌کس این هشدارها را جدی نگرفته است. وی در ادامه گفته است: حال آنکه همواره تأکید کرده‌ایم که این منطقه استعداد وقوع زلزله با بزرگی ۷ ریشتر را نیز دارد. چرا که زلزله ۸۰ سال قبل رفسنجان نیز این منطقه را با خاک یکسان کرده بود.»

 

آیا ما از همین زلزله‌ای که اکثر ما آن را به یاد داریم و در چهارم اسفندماه سال ۱۳۸۳ جان تعدادی از همشهریانمان را گرفت، درس گرفته‌ایم؟ آیا مسئولین ما نگاهی متفاوت به شرایط ساختمان‌سازی و توجه واقعی و خیرخواهانه به اصول مهندسی در پدیده‌ی زلزله بعد از آن حادثه دلخراش داشته‌اند؟ چه بسیارند افرادی که حتی بعد از زلزله سال ۸۳ خانه‌هایی را اصولی یا غیراصولی نوسازی کرده‌اند اما همچنان همان خانه‌ها و خشت و گل‌های قدیمی را پابرجا گذاشته‌اند که خود از آن استفاده می‌کنند و یا به اجاره‌ی افرادی دیگر داده‌اند. چه بسیارند افرادی که حتی وام‌های نوسازی و بازسازی را بعد از زلزله سال ۸۳ گرفته‌اند اما آن را در جایی و برای هدفی دیگر خرج کرده‌اند. چقدر آموزش بعد از زلزله‌ی مخرب ۴ اسفند ۸۳ به مردم این دیار از سوی نهادهای مربوطه نظیر جمعیت هلال‌احمر داده شده است؟ مردم این شهر در همین لحظه آنقدر از آموزش‌های اولیه‌ی مقابله با زلزله ناآگاه هستند که روزنامه کرمان امروز تیتر اول خود را بر یادداشتی در این مورد اینچنین می‌نویسد که «ناآگاهی، زرند را تهدید می‌کند» و در این باره می‌نویسد: در زرند ناآگاهی مخرب تر از زلزله است!

 

آیا باز باید منتظر ماند و در زلزله‌ی که در پیش رو داریم کاسه چه‌کنم چه‌کنم به دست بگیریم و باز باید حسرت روزهایی که رفته‌اند و کاری‌هایی که نکرده‌ایم را بخوریم؟؟ فکر می‌کنم در این زمینه مسئولینی که آگاه‌تر و تواناتر هستند بیشتر از مردم و عوام جامعه باید احساس مسئولیت کنند. مسئولیتی هم به نسبت به خود و هم نسبت به جامعه‌ای که امانت‌دار اعتماد آن‌ها شده‌اند.

 

شاید فکر کردن به اینکه در شهری زندگی می‌کنیم که هر لحظه ممکن است زلزله‌ای به بزرگی ۷ ریشتر آن را با خاک یکسان کند ترس زیادی در دل انسان ایجاد کند. اما فکر می‌کنید چه باید کرد!؟! آیا باید عطای زرند را به لقایش بخشید و آن را رها کرد و از این دیار سفر کرد؟

 

فکر می‌کنم، رفتن از دیار و دل کندن از شهر و آبادی خود به نوعی پاک کردن صورت مسئله باشد و نه حل آن. این موضوع اصلاً نمی‌تواند به عنوان یک راهکاری اصولی و منطقی مدنظر قرار گیرد. اما می‌توان با اصولی فکر کردن و اصولی زندگی کردن، آینده را بسیار روشن‌تر طراحی و تصور کرد. در منطقه‌ای مانند زرند همانطور که نماینده مردم این شهر در مجلس شورای اسلامی گفته است، «مردم باید با زلزله زندگی کنند»، آن هم نه با همین درجه‌ی آگاهی نسبت به زلزله و نه زیر همین سقف‌های غیرایمن. بلکه با شناخت واقعی زلزله و باور اینکه غولِ زلزله همسایه‌ی دیوار به دیوار ما زرندی‌ها است و هر لحظه ممکن است از خانه بیرون آید و خود را به ما نشان دهد، انسان را به این علم و باور می‌رساند که تا دیر نشده است باید علاج واقعه را قبل از وقوع کرد؛ و با ساخت و سازهای ایمن و آموزش‌های لازم برای مقابله با زلزله و زلزله‌های بعدی، که شاید همین اکنون و یا شاید ۱۰ یا ۲۰ سال آینده اتفاق افتد، آماده بود.

 

انتهای پیام/