“سیب” و گفتن نام آن دیگر برای جوانان زرندی نشانه عشق نیست. بلکه نشانه تنفر است. تنفر از دو نهاد که حدود ۹ سال است نزدیک به ۳۰۰ خانواده‌ی زرندی را در بلاتکلیفی جنگ این دو ارگان محترم (!!) قرار داده است. این روزها “باغ سیبی” دیگر درختی ندارد که محصولی بدهد برای شهروندانی که کنار آن رد می‌شوند، و دیگر سیبی در این باغ نیست تا هرزگاهی از درختی به پایین اُفتد تا شاید قبل از برخورد به زمین به سری بخورد کند و افرادی را به فکر فرو ببرد و یا افرادی که خواب هستند را از این خواب ۹ ساله بیدار کند. دیگر خبری از سیب در زرند نیست و تنها داغی بزرگ بر دل عده‌ای شده است ماجرای این زمین‌های “باغ سیبی”.