برگزاری مراسم عروسی “آری یا خیر؟!”

این روزها، روزهای بدی است! روزهایی که ما بر اساس آمار رسمی روزانه بیش از ۲۰۰ نفر از هموطنانمان را در اثر بیماری کرونا از دست می‌دهیم و روز گذشته با ۲۲۱ نفر فوتی در اثر این بیماری بیشترین آمار فوتی بعد از شروع بحران کرونا را شاهد بودیم.

صدای زرند – جواد زمانی: این موضوع در شرایطی است که دکتر جنیدی متخصص بیماری‌های عفونی در گزارشی که از صدا و سیما پخش شد، “مبتلا شدن بخش زیادی از بیماران کرونایی (بالای ۹۰ درصد) را ناشی از حضور آن‌ها در مراسمی نظیر جشن تولد، مراسم ترحیم و عروسی‌ها اعلام کرد”؛ یعنی این مراسم محیط‌هایی هستند که دارند با جان مردم بازی می‌کنند!

در زرند هم اگر آمار را بررسی کنیم، دقیقاً بعد از برداشتن محدودیت‌ها و بازگشایی تالارها (۱۱ خرداد ۹۹) آمار مبتلایان به کرونا روند شدیدی به خود گرفت و شاهد چند برابر شدن تعداد مبتلایان بوده ایم. بنابراین باید گفت برداشت محدودیت‌ها و بازگشایی تالارها یکی از مهمترین دلایل افزایش شیوع کرونا در کشور بوده است. اما آیا مراسم عروسی (و دیگر مراسم) باید برگزار شود یا خیر؟!

شاید ساده ترین راه تعطیلی مجدد تالارها و صنوف پرخطر باشد. اما فراموش نکنید که: هم اکنون جوانان زیادی هستند که دل به برگزاری مراسمی بسته‌اند که شروع زندگی‌شان را رقم می‌زند؛ عده زیادی هم هستند که دوست دارند مراسم عروسی عزیزشان را ببینند! مادر، پدر، خواهر و برادر عروس و داماد که سال‌هاست آرزوی دیدن عزیزشان در لباس بخت را داشته‌اند!

در مقابل هم افرادی هم هستند که از ترس کرونا، اکنون بیش از چهار ماه است که یا از منزل بیرون نیامده اند و یا بسیار جزئی، سر از لاک قرنطینه بیرون کرده‌اند. این افراد بازگشایی صنوف و برگزاری مراسم را نوعی ظلم در حق خود می‌دانند و از شرایط ایجاد شده ابراز گلایه دارند. این افراد هرچند تعدادشان کم است اما قطعاً وجود دارند.

شاید از نگاه این افراد، بهترین راهکار در زمان کنونی، تعطیلی تمامی بخش‌های کشور تا اتمام شیوع کرونا می‌باشد. اما واقعاً تعطیلی‌ها تا کی باید ادامه داشته باشد؟ آیا هیچ کشوری امکان تعطیلی چندین ماهه فعالیت‌های اقتصادی خود را دارد؟ بدون شک کمتر کشورهایی این امکان را دارند؛ ایران، با شرایط اقتصادی نامناسب و فشار تحریم‌ها این توان را بسیار کمتر از دیگر کشورها در خود می‌بیند. برداشتن محدودیت‌ها در کشورهای اروپایی و حتی آمریکا خود تاییدی است بر این حرف که ادامه تعطیلی‌ها نمی‌تواند راهکاری مناسب قلمداد شود و می‌تواند نابودی آن کشور و مردمش به ویژه اقشار آسیب پذیر را در پی داشته باشد.

بنابراین در تصمیم‌گیری‌ها اول باید بپذیریم که زندگی با کرونا ماه‌ها و حتی شاید سال‌های سال ادامه داشته باشد. اما اگر زندگی با کرونا قرار باشد با همین روند و رفتار کنونی ما پیش برود، قطعاً باید منتظر بیماری و شاید مرگ بسیاری از عزیزانمان باشیم. همانطور که بارها شنیده‌ایم، “کرونا با هیچ کس شوخی ندارد”.

اما راهکار چیست؟! بهترین راهکار “رعایت اِنصاف و حق الناس” است. در این شرایط مسئولیت پذیری اجتماعی بسیار مهم می‌باشد. مسئولیت پذیری توسط تک تک افراد جامعه (مخصوصاً مسئولین که باید الگو باشند!) و نه فقط توسط حکومت یا دولت! چیزی که در جامعه ایرانی بسیار کمرنگ شده است.

شاید پوشیدن یک ماسک و رعایت فاصله یک و نیم متری کار سختی بنظر برسد!! اما آیا تعطیلی زندگی مردمی که نان شبشان در گرو فعالیتِ روزشان است می‌تواند راهکاری منطقی و عاقلانه باشد؟!

پس بهتر است با تقویت مسئولیت پذیری اجتماعی در درون خود و مطالبه نظارت بر شرایط از سوی مسئولین بهداشتی، به سمت داشتن یک فرهنگ متفاوت پیش برویم، تا بتوانیم زندگی با کرونا را با یک تجربه خوش از رشد شخصیتی پشت سر بگذاریم و نه خدایی ناکرده با دیدن بیماری، مصیبت و اندوه عزیزان، دوستان و آشنایانمان…

انتهای پیام/