دزدی‌ها کوچک؛ دردهای بزرگ

تیر ماه سال گذشته. ظهر یک روز جمعه در حال استراحت بودم که با صدای همسایه سریع رفتم داخل کوچه. دیدم ماشینی با سرعت بالا و در حالی که کاپوتش بالا بود و مانع دیدش می‌شد در حال فرار است.

صدای زرند – عباس هرارانی پور: ابتدا متوجه دزدی نبودم. گفتم شاید بحثی با همسایه داشته؛ تا اینکه همسایه مان گفت: باتری ماشینت را برد. وقتی همسایه ما که مرد مسنی است رسیده و دستش را گرفته بود با آچاری که در دست دیگرش بود او را تهدید می‌کند و سوار ماشین می‌شود فرار می‌کند…

در همان روز باتری ماشین دو نفر دیگر از همشهریان توسط همین فرد به سرقت رفت و آنها هم پیگیرند ولی…

این ماجرا یکی از چندین اتفاقی است که متاسفانه در شهرمان رخ می‌دهد و تاسف بیشتر از بابت اینکه با وجود داشتن شماره پلاک ماشین و بازداشت سارق در پاسگاه محل، به ما گفتند: “شکایت کنیم و ما بیشتر از جنبه عمومی و تنبیه سارق از طریق سامانه ثنا شاکی شدیم”. تا الان که یک سال از ماجرا می‌گذرد ما حتی یک جلسه فراخوان دادگاه نداشتیم. چند مرتبه هم مراجعه به دادسرا کردم ولی…

هفته قوه قضائیه است و این بهانه‌ای شد تا به نمایندگی از طرف تمام همشهریان عزیزی که اتفاقی شبیه ماجرای من دارند از مسوولین قضایی شهر بخواهم به ما بگویند روش پیگیری اینگونه دزدی‌ها چیست؟ شاید بهتر است بی خیال شویم و اینگونه سرقت‌های به حساب کوچک را دزدی محسوب نکنیم و سد راه امرار معاش چندین خانواده نشویم!!

انتهای پیام/