«فاصله‌گذاری هوشمند» بدون «هوشمندی مردم»، بی‌هوشی‌ست

اینکه طرح «گام دوم فاصله‌گذاری اجتماعی» یا همان «فاصله‌گذاری هوشمند» چقدر در کنترل شیوع کرونا مفید است و یا می‌تواند مفید باشد را بعدها خواهیم دانست، اما اگر «هوشمندی مردم» برای نجات خود و دیگر افراد جامعه از این بیماری منحوس، در این طرح وارد نشود، در یک نگاه واقع‌بینانه هوشمندی چندانی در آن دیده نمی‌شود.

صدای زرند – جواد زمانی؛ بنظر می‌رسد شرایط اقتصادی کشور به گونه‌ای است که برای دولت هیچ اقدامی مناسب‌تر از بازگشایی صنوف و واحدهای تولیدی برجای نمی‌گذاشت و اجباراً طرحی که به گفتۀ دولت گام دوم مقابله با کرونا است را تحت عنوان «فاصله‌گذاری هوشمند» اجرایی کرد؛ اما شاید تنها هوشمندی که در این طرح وجود دارد بازگشایی تدریجی صنوف و بازگشت تدریجی به شرایط اولیه است، که آن نیز خودش زیر سوال است.

در یک تعریف خیلی ساده فاصله‌گذاری یعنی «از تماس نزدیک با دیگران خودداری کنیم. به مکان‌های تجمع افراد نرویم، هیچ ملاقاتی را انجام ندهیم. اگر واقعا ناچار هستیم که به بیرون برویم، فاصله دو متری خود را با افراد دیگر حفظ کنیم»، که متاسفانه این واژه و اکنون در مرحله هوشمندی، چندان از سوی بسیاری از شهروندان هوشمندانه به اجرا نمی‌رسد.

ویدیوها و عکس‌هایی که بعد از اجرای طرح فاصله‌گذاری هوشمند برای ما ارسال می‌شود و نیز ویدیوهایی که در برخی رسانه‌ها منتشر می‌شود، شرایط را بسیار خطرناک نشان می‌دهد و به نظر می‌رسد باید منتظر موج جدید شیوع کرونا آن هم به صورت گسترده در سطح کشور باشیم.

اگر شما به عنوان یک شهروند، هم‌اکنون برای انجام امور بانکی به یک عابربانک در سطح شهر مراجعه کنید به راحتی متوجه بی‌توجهی شهروندان در رعایت نکات بهداشتی و عدم رعایت فاصله لازم برای قطع زنجیره شیوع ویروس کرونا می‌شوید. از آنجایی که نتایج رفتارهای غلط ما در این زمینه ۱۰ الی ۱۵ روز بعد مشخص می‌شود، احتمالاً باید اواخر هفته آینده تا اواسط اردیبهشت، منتظر یک موج شدید از بیماران کرونایی در کشور باشیم.

این را باور داشته باشید که با وجود فشارهای اقتصادی و تحریم‌های ظالمانه، بازگشایی صنوف و بنگاه‌های اقتصادی توسط مسئولین کشور یک اجبار ناخواسته و نامطلوب بوده است، و رعایت نکات بهداشتی و رعایت فاصله لازم برای قطع زنجیره شیوع کرونا و «در خانه ماندن» هم، می‌تواند یک اجبار نامطلوب از سوی مردم باشد که برای نجات جان خود و اطرافیانمان به ویژه در این شرایط، لازم‌الاجراست.

از نگاه این قلم، اگر بخواهیم جزء آن دسته افرادی باشیم که بجای روشن کردن شمع، تنها در گوشه‌ای نشسته‌اند و «به تاریکی لعنت می‌فرستند»، هیچ روشنایی در آینده چند ماهۀ ما هویدا نخواهد شد و چه بسا سال‌ها در سایه ویروس کرونا در این تاریکی بمانیم.

انتهای پیام/