وزارت بهداشت اعلام کرد؛

کرمان سومین استان دارای بیشترین مبتلایان تب کریمه کنگو

دفتر مدیریت بیماری های واگیردار وزارت بهداشت اعلام کرد: از سال ۱۳۷۸ تا پایان سال ۱۴۰۱، استان سیستان و بلوچستان با شناسایی ۹۴۹ مورد، خراسان رضوی با ۱۷۹ مورد، کرمان با ۱۰۴ مورد، اصفهان ۷۶ مورد و فارس با شناسایی ۶۸ مورد از موارد قطعی بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو، بیشترین استان های گزارش کنندۀ موارد قطعی بیماری در کشور را تشکیل داده اند.

به گزارش صدای زرند، تب خونریزی دهنده کریمه کنگو مهم ترین و گسترده ترین بیماری ویروسی منتقل شونده از طریق کنه است.

میزان مرگ و میر این بیماری می تواند قابل توجه باشد؛ به طوری که متوسط میزان کشندگی آن بین ۳۰ تا ۵۰ درصد تخمین زده شده است و برخی منابع حتی میزان آن را تا ۸۰ درصد در زمان طغیان ها نیز گزارش کرده اند.

یکی از راه های انتقال بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو تماس با خون و ترشحات و لاشۀ دام آلوده در هنگام ذبح یا دورۀ زمانی کوتاهی پس از ذبح است. بر همین اساس ذبح کنندگان، قصابان، کارگران کشتارگاه ها، دامداران، چوپانان، دامپزشکان و زنان خانه دار به دنبال تماس با دام تازه ذبح شده یا گوشت آلوده در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

از نشانه های اولیۀ بیماری می توان به بروز ناگهانی تب، سردرد شدید، لرز و درد عضلانی اشاره کرد که معمولا بین ۳ تا ۱۳ روز پس از تماس با ویروس (بسته به راه انتقال بیماری) در فرد ظاهر می شود، اشاره کرد. سپس علائم بیماری به سمت وخامت رفته و خونریزی در نقاط مختلف بدن بروز می کند.

مصرف فرآورده های حیوانی به صورت خام سبب انتقال بسیاری از بیماری ها خطرناک است و افراد باید از مصرف گوشت و جگر خام خودداری کنند. فرآوردۀ دامی باید به صورت پخته مصرف شود تا مطمئن شویم عامل بیماری زا کاملا از بین رفته است.

گوشت دام ذبح شده را باید قبل از قطعه قطعه کردن و مصرف، حداقل ۲۴ ساعت در دمای ۴ درجۀ سانتیگراد در یخچال نگهداری کرد. جگر و سایر امعا و احشای دام نیز قبل از مصرف باید ۴۸ ساعت در دمای ۴ درجۀ سانتیگراد در یخچال باشد.

بنابر اعلام دفتر مدیریت بیماری های واگیردار وزارت بهداشت، چالش های برنامۀ تب خونریزی دهنده کریمه کنگو شامل موارد زیر است:

– تامین ناکافی و عدم تخصیص به موقع اعتبارات برای اجرای برنامۀ مدیریت پیشگیری و کنترل بیماری.

– نگهداری دام در مجاورت اماکن مسکونی در مناطق روستایی

– کشتار غیرمجاز و غیربهداشتی دام در حاشیۀ شهرها.

– ناکافی بودن اقدامات کنترلی دامپزشکی در کانون های آلودۀ دامی.

– اطلاعات ناکافی دامپروران در اصول پیشگیری و کنترل بیمار.

– مشارکت ضعیف سازمان های غیردولتی و داوطلب در برنامه های کنترل و پیشگیری بیماری.

– ناکافی بودن آموزش پزشکان در تشخیص بالینی بیماری در انسان بویژه در مناطق با بروز کمتر بیماری.

– تردد و نقل و انتقال غیرمجاز از مرزهای داخلی بین استانی و خارجی با کشورهای همجوار.

– آگاهی ناکافی در تشخیص افتراقی علائم بالینی بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو با بیماری کووید۱۹ و عدم تشخیص و درمان به موقع بیماری توسط پزشکان.

انتهای پیام/