برگی از تاریخ روستای بابتنگل قدمگاه

صدای زرند – محمد علیزاده(حاج محمدرضا حاج رضا): موقع خواستگاری، شرط می‌کردند داماد باید چند مدتی به خانواده عروس خدمت کند. خدماتی چون آوردن هیزم، بیرون آوردن کودهای حیوانی از طویله، کمک کردن در کارهای کشاورزی و هر کار دیگری که باشد.

چند روز قبل از عروسی چند نفر می‌رفتند هیزم برای عروسی می‌آوردند؛ وقتی بار هیزم‌ها نزدیک خانه عروس می‌رسید مادر عروس می‌رفت جلوی آن‌ها و روی هر بار هیزم پارچه‌ای می‌انداخت. این پارچه هدیه‌ای بود برای کسانی که هیزم آورده بودند. حتی کسانی که گندم عروسی را پاک می‌کردند، آن‌کس که گندم را آرد می‌کرد، کسانی که خمیر می‌کردند، کسانی که نان می‌پختند، کسانی که هیزم خرد می‌کردند، کسانی که تنور را آتش می‌دادند، کسانی که گوشت را خرد می‌کردند، کسانی که برنج را پاک می‌کردند و آشپز و سرآشپز، همه از دست مادر عروس هدیه می‌گرفتند. بیشتر هم رسم این بود که هدیه پارچه باشد. قصاب هم بعد از ذبح دام از مادر عروس پارچه‌ای هدیه می‌گرفت و مادر عروس پارچه را به دست قصاب می‌بست.

در مراسم عروسی ٢ وعده غذا می‌دادند. هر ۲ وعده هم آبگوشت برنج و ماست بود! در اکثر عروسی‌ها هم، هر ۲ نفر با هم در یک ظرف غذا می‌خوردند. در بعضی از مراسم حتی گاهی به هر ۲ نفر یک قاشق می‌دادند و آن‌ها با همان یک قاشق به صورت نوبتی غذا می‌خوردند. به این کار هم می‌گفتند قاشق گردان.

عصر اول داماد را به حمام عمومی می‌بردند و وقتی داماد از حمام بیرون می‌آمد دو نفر، دو طرف داماد حرکت می‌کردند که به آن‌ها می‌گفتند سوری؛ یک نفر هم جلوی داماد آینه می‌گرفت و مردم هم اطراف داماد را می‌گرفتند و تا خانه پدر عروس می‌رفتند و جلوی درب خانه، مردم داماد را نگه می‌داشتند و با خواندن آهنگی والدین عروس را صدا می‌زدند تا به دم در آمده و به داماد رونما بدهند.

بعد از آن، عروس را هم به حمام می‌بردند و داماد و مردم برای آوردن عروس به محل حمام می‌رفتند. عروس هم مثل داماد دو نفر سوری داشت و یک نفر هم جلوی عروس آینه می‌گرفت و مانند داماد، عروس را هم بدرقه می‌کردند.

خلاصه مسئول حمام، سوری‌ها و آنان که جلوی عروس و داماد آینه می‌گرفتند، به آن‌ها هم هدیه می‌دادند. بیشتر از این در ذهنم چیزی از مراسم عروسی نیست؛ حتماً و قطعاً بسیاری از رسوم دیگر از قلم افتاده است که جا دارد عذرخواهی کنم!

انتهای پیام/